هر ساله به هنگام عید سعید غدیر خم، بسیاری از ما ضمن تبریک عید به یکدیگر، این عبارت ”الحمدلله الذی جعلنا من المتمسّکین بولایه امیرالمومنین و الائمه علیهم‌السلام“ را هم ضمیمه تبریک خود می‌کنیم.

سوالات چندی هر ساله در این موسم مرا محاصره می‌کنند و از آن‌جهت که کلّی وقت صرف تبریک متقابل به آشنایان و دوستان می‌کنم تاکنون مجال نکرده‌ام آن سوالات را مورد طرح و تفصیل قرار دهم. امسال اما می‌خواهم سنّت‌شکنی کنم!
1ـ از کجا می‌دانم یا از کجا می‌توانم بدانم که حضرت حق مرا از متمسّکان به ولایت امیرالمومنین(ع) قرار داده است؟
2ـ آیا به صرف این که خود را شیعه می‌دانم معلوم می‌شود که حضرت حق مرا از متمسّکان به ولایت امیرالمومنین قرار داده است؟
3-آیا چون خود را شیعه می‌دانم سبب شده تا حضرت حق مرا از متمسّکان به ولایت امیرالمومنین قرار دهد؟

امکان دارد دو مقولۀ ”شیعه‌بودن” و ”متمسّک به ولایت بودن” اساساً یکی بیش نباشد و پیش‌فرض جدا بودن این دو مقوله بنیاناً نابجا باشد.
به تعبیری، درواقع ما با دو حالت یا دو وضع مواجه نیستیم، بلکه این دو عنوان برای عطف به یک حالت هستند.

با این وصف، امکان دارد بسیاری از ما ”شیعه‌بودن” را موکول به تمسّک به ولایت امیرالمؤمنین بدانیم. در این صورت، با گروه دیگری از سوالات مواجه می‌شویم:
الف. از کجا بدانیم یا می‌توانیم بدانیم که حضرت حق ما را از متمسّکین به ولایت امیرالمؤمنین قرار داده است؟ این سوال بسیار مهم در ابتدای همین یادداشت ذکر شده.
ب. آیا تمسّک به ولایت امیرالمؤمنین علائم یا ممیّزات قابل مشاهده‌ای دارد؟
ج. آیا تمسّک به ولایت امیرالمؤمنین برای خود شخص به‌نحوی احراز می‌شود؟
د. آیا علائم یا ممیّزات متمسّک بودن شامل مواردی فراتر و عمیق‌تر از اظهار متمسّک بودن و تبریک گفتن و شیرینی و شله‌ای دادن و خوردن می‌شود؟
ح. اگر آری! آیا تاکنون دربارۀ آن ویژگی‌های فراتر و عمیق‌تر هم اندیشیده‌ایم؟
و. آیا آن ویژگی‌های فراتر و عمیق‌تر ربطی هم به عدالت‌خواهی و شهادت امیرالمؤمنین دارد؟

یا حیدر کرّار
عید سعید غدیرخم، 27/4/1401.