ویتگنشتاین درست مى گوید: «اظهاراتى وجود دارند که بذر مى افشانند و اظهاراتى وجود دارند که درو مى کنند» (۱۹۸۰: ص۷۸) و من مهم تر و بل ضرورى تر مى بینم که بگویم: انسان هایى هستند که بذر مى افشانند و انسان هایى هستند که درو مى کنند. به همین ترتیب، انسان هایى هستند که بار دیگران نیز مى کشند و انسان هایى هستند که بار خود بر دوش دیگران مى گذارند. علاوه بر این، انسان هایى هستند که بذر مى افشانند تا دیگران درو کنند و از دروکردن دیگران لذت مى برند و عشق مى کنند. و انسان هایى هستند که از دروکردن متعدیانه محصول دیگران لذت مى برند و عشق مى کنند. آیا آن لذت و عشق با این لذت و عشق همسان و همجنس اند بیاییم بطور جدّى بیندیشیم که صرف نظر از همسانى و همجنسى آنها، خاستگاه یا، دقیق تر بگوییم، زادگاه لذت ها و عشق ها کجاست و از کدام سرچشمه آبیارى و تغذیه مى شوند

منتشر شده در: روزنامه ایران، ۷ بهمن ۱۳۸۶