آنچه از آیه فوق استنباط مى شود این است که اولاً، انبیا به بحث و مناقشه و منازعه نمى پردازند و کارشان انذار است.ثانیاً، ایمان آوردن مولود و محصول و معطوف به انذار است، نه استدلال و اثبات و اسکات.ثالثاً، انذار به آنان که کافر شده اند مؤثر نمى افتد و آنان ایمان نمى آورند زیرا حضرت حق سبحانه و تعالى بر قلوب ایشان مهر نهاده و بر سمع و ابصار ایشان پرده افکنده است.آنچه بشدت قابل توجه است اینکه انذار، برخلاف تلقى و انتظار متعارف، معطوف به عقول نشده است.
منتشر شده در: روزنامه ایران، شماره ۳۶۵۳، ۱۲ خرداد ۱۳۸۶