وی معضل‌های موجود در فرهنگ سیاسی معاصر جامعه‌مان را مورد واکاوی قرار داد: معضلاتی که فرهنگ سیاسی ما با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند از جمله محافظه‌کاری مطلق به همراه تنزّه‌طلبی و آرامش‌طلبیِ مطلق است.
وی گفت: معضل سکوت و عدم اظهار نظر موضع‌گیرانه به امید کسب مقام میانی و شهرت نسبی، رویکرد عام و عدم هرگونه انتقاد از تمام صاحبان برجسته و نیمه‌برجسته سیاستمداران و سیاست‌هایشان، و موضع‌گیری نسبت به برخی سیاست‌ها و سیاستمداران گروه مخالف و همزمان موضع‌گیری نسبت به سیاستمداران و سیاست‌هایشان که همدست و همرانت هستند، از جمله معضلات فرهنگ سیاسی کشور است.
وی افزود:عدم اظهار نظر موضع گیرانه برخی دیگر هنگامی که حق یا باطلی آشکار شده معضل بعدی است. کسانی که این موضع را انتخاب می کنند، نوعا” هوشمند و مطلع و در حوزه یا حوزه هایی کارشناس هستند، ولی در تمام مواردی که آشنایی دارند، از اظهار نظر خودداری کرده و تنها در سایر موارد که به کسی به ویژه صاحبان قدرت و منصب لطمه ای نمی خورد توان خود را به نمایش گذاشته و اظهار نظری می کنند.
زیبا کلام تصریح کرد: حاصل این رویکرد در کوتاه مدت رشد اقتصادی و مالی چشمیگر و فراهم شدن امکانات متعدد، از قبیل کسب مناصب فراوان است.
وی با بیان اینکه مشکل دیگر در فرهنگ سیاسی کشور رویکرد عام دم فرو بستن از هر گونه انتقاد از صاحبان قدرت در تمام کارهایشان است،اظهار داشت: از نتایج این رویکرد سیاسی این است که فرد بدون اینکه کسی را علیه خودش بر انگیزد، به عضویت شبکه ای از قدرت و ثروت در می آید و از مواهبی برخوردار می شود، از قبیل امتیاز ورود و خروج برخی کالاها و یا تصرف غیر قانونی اموال عمومی واین بهره مندی به مرور زمان نه تنها مضاعف می شود، بلکه در مجاری قانونی و با مهر و امضای مسوولان ذی ربط نفوذ می کند به طوری که فرد دیگر هیچ خوف و هراسی از بازگرداندن آن به بیت المال ندارد. از سوی دیگر این افراد از هر گونه محاکمه قضایی مصون می شوند.
این مدرس دانشگاه موضع گیری برخی از افراد نسبت به برخی سیاست ها و سیاستمداران گروه مخالف و همزمان به سیاست مداران همدست را معضل بعدی ارزیابی کرد و افزود: این رویکرد خود ۴ حالت دارد؛ ۱- سکوت در برابر سیاست های گروه مخالف در حالی که آن سیاست ها را روی هم رفته صحیح می داند و همزمان سکوت در برابر سیاست های گروه هم دست که آن ها را باطل می داند. ۲- سکوت در برابر سیاست های حق گروه مخالف و حمایت از همرانتان که سیاست هایشان را باطل می کند.۳- اعتراض و انتقاد از سیاست ها و اقدامات گروه مخالف در حالی که آنها را صحیح می داند و همزمان سکوت دربرابر اقدامات گروه هم دست که آنها را نادرست می داند. و ۴- که شدید ترین رویکرد است، انتقاد از سیاست های حق گروه مخالف و حمایت از سیاست های ناصواب گروه همرانت که در مجموع این حالت از سه حالت گذشته طغیانگرایانه تر است.
زیبا کلام همچنین وضعیت نابسامان و غیراصولی احزاب سیاسی و احزاب و تشکل های شبه صنفی – شبه سیاسی، را از به عنوان معضلات دیگری در فرهنگ سیاسی کشور برشمرد.
وی وجود شخصیت های نامدار ظاهرا فرا جناحی ملی ، سیاسی، معنوی ،با نفوذ و تاثیر گذاری که عموم مردم هیچ شناختی از آنها ندارند، را معضل بعدی ارزیتبی کرده و گفت:این افراد نه در برابر ضعف قوه قضاییه برای رسیدگی به مفاسد اقتصادی ، نه در برابر ماجرای قانون شکنی ها و تخریب فرهنگ بومی کشور توسط مدیریت دانشگاه آزاد، نه در قبال معضل مسکن یا ناتوانی و ناکارآمدی حوزه های علمیه و نه در برابر غربزدگی عمومی و نهادینه شده دانشگاه ها اظهار نظری نمی کنند.
زیبا کلام در خاتمه معضل هشتم را حفاظت و حراست از شهرت و حیثیت رجال سیاسی با سابقه در مناصب عالی نظام سیاسی دانست و تصریح کرد: پس از مشاهده فساد یا انحرافات اعتبار سوز این افراد بر آن سرپوش نهاده و مانع رسانه ای شدن آن می شوند و فرد یا افراد افشا کننده ابتدایی رسوایی سرکوب می شوند.
وی اظهار داشت:این معضل دو پیش فرض دارد، اول اینکه اعتبار و حیثیت و نظام تابعی از حیثیت مدیران و مسئولان نظام قلمداد می شود و دوم اینکه گمان می کنند با جلوگیری از انتشار رسانه ای و عدم برخورد مقتضی با مسئول و مدیر فاسد، و حفظ و تطهیر آن مدیر و سرکوب کردن منتقدان، اعتبار نظام حفظ می شود.
زیبا کلام تاکید کرد: این سرابی خطرناک است که در نهایت به نظام صدمه می زند. چون درست در همین جا رسانه های مستکبران وارد می شوند و از سوی دیگر ضد انقلاب هایی که دنبال مبالغه و سیاه نمایی هستند، میدان را برای حضور مهیا می بینند. عموم مردم در این وضعیت مدام می پرسند چرا مسوول خاطی مجازات نمی شود و چنانچه این سوال بی جواب مانده و کهنه شود، در نهایت تبعات خونباری خواهد داشت.
منتشر شده در: شبکه خبری ایران